Σύμφωνα με τον καθηγητή Zhang Gui, οι Κινέζοι κατασκευαστές ακολουθούσαν στο παρελθόν έναν κανόνα που έμαθαν από τη Δύση:
Όλα τα τμήματα μιας αστικής περιοχής θα πρέπει να βρίσκονται σε απόσταση 60 μιλίων το ένα από το άλλο- το μέγιστο ενός αυτοκινητοδρόμου που μπορεί να διανυθεί σε μία ώρα οδήγηση. Αν η απόσταση μεγαλώσει τότε οι μετακινήσεις δυσκολεύουν σημαντικά.
Τα τρένα υψηλής ταχύτητας, προσθέτει, έχουν αλλάξει αυτή την εξίσωση. Διανύουν πλέον 150 με 185 μίλια την ώρα, επιτρέποντας στον αστικό ιστό να επεκταθεί. Η νέα γραμμή ανάμεσα στο Πεκίνο και την Tianjin περιορίζει το χρόνο μετακίνησης από τις τρεις ώρες στα 37 λεπτά. Σε αυτό το τρένο συνωστίζονται πια τόσοι άνθρωποι που κατασκευάζεται δεύτερη γραμμή.
Τώρα τα τρένα υψηλής ταχύτητας κινούνται και προς μικρότερες πόλεις. Σιδηροδρομική γραμμή θα συνδέει από φέτος το Πεκίνο και την Tangshan. Μια άλλη θα ενώσει την κινεζική πρωτεύουσα με το Zhangjiakou, μετατρέποντας την ορεινή πόλη σε χώρο αναψυχής για το νέο υπό διαμόρφωση αστικό τοπίο αλλά και σε πόλη υποψήφια για τους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2022.
«Η ταχύτητα αντικαθιστά την απόσταση», λέει ο καθηγητής Zhang, «έχει διευρύνει ριζικά τον χώρο στον οποίο μπορεί να εκτείνεται μία οικονομική ζώνη».
Ο ιστορικός Wang Jun που ασχολείται με την ανάπτυξη του Πεκίνου είπε πως η δημιουργία της νέας υπέρ- πόλης απαιτεί συνολική αναμόρφωση της λειτουργίας των τοπικών διοικήσεων, συμπεριλαμβανομένης της επιβολής φόρων ιδιοκτησίας και επιτρέποντας στις τοπικές κυβερνήσεις να κρατούν τα έσοδα από τους φόρους αυτούς. Μόνο τότε μπορούν οι πόλεις αυτές να γίνουν κάτι περισσότερο από «τροφοδότες εργαζομένων» της πρωτεύουσας.
«Είναι ένα τεράστιο πρότζεκτ και είναι πολύ πιο σύνθετο από τη διευθέτηση δρόμων και σιδηρόδρομων. Αλλά αν επιτύχει, θα αλλάξει συνολικά την εικόνα της βόρειας Κίνας», καταλήγει.
