Το Neopolis.gr, ως ένα από τα κορυφαία νεανικά μέσα της χώρας, είναι λογικό να δίνει ιδιαίτερη βάση στις επιτυχίες, τις προσπάθειες αλλά και την καθημερινότητα των νέων ανθρώπων που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας...Έχουμε συνηθίσει να παίρνουμε συνεντεύξεις από επιχειρηματίες, αθλητές και λοιπούς πρωταγωνιστές της δημόσιας ζωής.
Τι γίνεται όμως, με τους πρωταγωνιστές της καθημερινότητάς μας; Τι κάνει για παράδειγμα ο νεαρότερος οδηγός των Συγκοινωνιών Αθηνών; Συναντήσαμε και μιλήσαμε με τον Κωνσταντίνο, που βρίσκεται πίσω από το τιμόνι των τρόλει από τα 22 του μόλις χρόνια.
Δείτε τι μας είπε:
Σε αγχώνει το γεγονός ότι έχεις την ευθύνη της μεταφοράς τόσων ανθρώπων καθημερινά;
Σίγουρα όταν έχεις τόσο πολύ κόσμο μέσα σε ένα τρόλεϊ, νιώθεις το βάρος της ευθύνης για την ασφαλή μεταφορά τους κι όσο καιρό και να έχεις περάσει στο τιμόνι παραμένεις πολύ προσεκτικός. Ξέρεις ότι εκείνη τη στιγμή είσαι υπεύθυνος για αυτούς και προσπαθείς πάντα για το καλύτερο.
Φοβήθηκες ποτέ κατά τη βραδινή σου βάρδια; Γενικά, πες μας το πιο περίεργο περιστατικό που σου έχει συμβεί.
Δουλεύω πολύ συχνά στη βραδινή βάρδια και η αλήθεια είναι ότι όταν νυκτώνει, αυθόρμητα γίνεσαι πιο προσεκτικός γιατί μειώνεται και η ορατότητα στο δρόμο. Αυτό βέβαια, δε σημαίνει πως οι υπόλοιπες ώρες δεν απαιτούν υψηλό δείκτη προσοχής. Για παράδειγμα, τα ξημερώματα Σαββάτου και Κυριακής, όπου μεγάλο μέρος του κόσμου ξενυχτά κι οδηγεί υπό την επήρεια αλκοόλ, είναι ίσως η πιο «δύσκολη ώρα».
Απάντησέ μας γρήγορα κι αυθόρμητα. Γιατί δεν ανοίγετε ποτέ τη μπροστινή πόρτα; Κι όταν το κάνετε, γιατί φαίνεται πως γίνεται με το ζόρι; Ποτέ δεν το καταλάβαμε…
Πάντα άνοιγα την μπροστά πόρτα, πόσο μάλλον τώρα που σε πολλές γραμμές η επιβίβαση των επιβατών γίνεται υποχρεωτικά από αυτήν. Χαχα, νομίζω πως ήταν η πιο αυθόρμητη απάντηση που θα μπορούσα να δώσω.
Κάναμε την ίδια ερώτηση και στον Πρόεδρο των Συγκοινωνιών. Σειρά σου να απαντήσεις: Ο Έλληνας, έχει μέσα του την κουλτούρα μετακίνησης με τα Μέσα;
Νομίζω ότι οι νεότεροι έχουν περισσότερο την κουλτούρα αυτή στον χαρακτήρα τους, καταλαβαίνουν την αξία τους και για αυτό τα προτιμάνε κιόλας. Βέβαια ξέρω ότι όλοι θα ήθελαν να έχουν το αυτοκίνητάκι τους … αλλά πέρα από το οικονομικό νομίζω ότι καταλαβαίνουν τις συνέπειες για την πόλη και το περιβάλλον να παίρνει ο κάθε ένας το ΙΧ του και να κατεβαίνει στο κέντρο της Αθήνας.
Ένα από τα προβλήματα της κοινωνίας μας που συζητούνται αρκετά, είναι η αποφυγή επικύρωσης του εισιτηρίου. Ως μέλος του Οργανισμού, πώς θα έπειθες έναν νέο φοιτητή να αγοράσει κάρτα απεριόριστων διαδρομών;
Η μη επικύρωση του εισιτηρίου είναι πολύ σημαντικό πρόβλημα, αλλά να ξέρεις ότι οι νεότεροι και κυρίως οι φοιτητές είναι εκείνοι που «χτυπούν» περισσότερα εισιτήρια ή έχουν κάρτα. Δε νομίζω ότι πρέπει να τους πείσει κανείς, το κάνουν γιατί καταλαβαίνουν πόσο σημαντικό είναι για την ύπαρξη των αστικών συγκοινωνιών, ενώ με τις νέες τιμές της κάρτας απεριορίστων διαδρομών, θεωρώ ότι είναι ακόμα πιο εύκολο και να αγοράσει κανείς κάρτα και να συνδυάσει όλα τα μέσα για την καλύτερη εξυπηρέτησή του.
Αν ήταν στο χέρι σου, τι θα ήθελες να αλλάξει στη συμπεριφορά των οδηγών και τι στη συμπεριφορά των επιβατών από αύριο;
Ξέρεις κάτι, η ερώτηση αυτή μου αρέσει, γιατί όλοι πρέπει να καταλάβουν ότι προκειμένου να λειτουργεί καλά το σύστημα των μεταφορών με τα ΜΜΜ πρέπει να υπάρχει σεβασμός και από τα δύο μέρη: επιβάτες και οδηγούς.
Όλοι οι οδηγοί πρέπει να μεταφέρουν με ασφάλεια και εξυπηρετούν με ευγένεια τους επιβάτες, αλλά και οι επιβάτες πρέπει να καταλάβουν ότι είναι πολύ δύσκολο να είσαι 8 ώρες στο τιμόνι στο κέντρο της πόλης και ότι ο οδηγός αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο με εκείνους τις καθυστερήσεις που οφείλονται π.χ. στο κλείσιμο του δρόμων. Υπομονη κι αλληλοκατανόηση λοιπόν. Όλα τα υπόλοιπα, φτιάχνονται...
Κλείνοντας, ζούμε σε μία κοινωνία η οποία πιέζει τους νέους μας να γίνουν γιατροί, δικηγόροι, διευθυντές και να σπουδάζουν στα Ανώτατα Ιδρύματα. Ταυτόχρονα, ξεχνάμε άλλα επαγγέλματα, όπως αυτό ενός οδηγού λεωφορείων, το οποίο μπορεί να μη χρειάζεται πτυχίο αλλά είναι εξ’ ίσου σημαντικό για την ομαλή λειτουργία μία πόλης. Πώς θα το σχολίαζες;
Όλα τα επαγγέλματα χρειάζονται. Καταλαβαίνω τους γονείς που θα ήθελαν να δουν τα παιδιά τους με ένα πτυχίο. Για μένα προσωπικά το να γίνω οδηγός ήταν συνειδητή επιλογή μου, μου άρεσε από μικρός. Εξάλλου να ξέρεις ότι έχω πολλούς συναδέλφους οδηγούς, απόφοιτους ΑΕΙ και ΤΕΙ, που κάνουν τη δουλειά τους με μεγάλο κέφι.
Όλα τα επαγγέλματα χρειάζονται. Εάν δεν υπήρχαν οδηγοί και δεν υπήρχαν λεωφορεία και τρόλεϊ στους δρόμους, φαντάζεσαι πως θα ήταν η κατάσταση στην πόλη;
Πηγη: Neopolis.gr
