Καταρχάς, ας ξεκαθαρίσουμε τη θέση μας. Το γκράφιτι είναι μία μορφή τέχνης και είναι κομμάτι της αστικής πραγματικότητας, είτε σε κάποιους αρέσει είτε όχι. Όταν όμως εν ονόματι της τέχνης προκαλούνται βανδαλισμοί και φθορές σε δημόσια περιουσία, το κόστος αποκατάστασης της οποίας βαρύνει όλους τους πολίτες, τότε δεν έχουμε παρά να το αντιμετωπίσουμε ως πρόβλημα. Τα γκράφιτι που τα τελευταία χρόνια έφτασαν να καλύπτουν κυριολεκτικά όλους τους συρμούς του ΗΣΑΠ ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Όταν άτομα με κίνδυνο της ζωής τους (υπήρξε ένα θύμα τον Μάιο) παρακάμπτουν όλα τα μέτρα και τους κανονισμούς ασφαλείας προκειμένου να έχουν πρόσβαση στο τροχαίο υλικό του ΗΣΑΠ, και στη συνέχεια καλύπτουν τους συρμούς με μπογιά από άκρη σε άκρη (συμπεριλαμβανομένων όλων των παραθύρων, ακόμα και του οδηγού), τότε σίγουρα δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε σαν μια χαριτωμένη καλλιτεχνική παρέμβαση.
Πριν λίγες μέρες πάντως εντοπίσαμε κάποιους που μάλλον τρίβουν τα χέρια τους εξαιτίας της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί. Μία εκδοτική ομάδα από κάποιο σημείο της Ευρώπης (χωρίς λοιπά στοιχεία επικοινωνίας ή ταυτότητας προφανώς λόγω του παράνομου της δραστηριότητάς τους) κυκλοφορεί ένα λεύκωμα αφιερωμένο στα γκράφιτι της γραμμής 1 του Μετρό της Αθήνας. Η ομάδα αυτή προωθεί το λεύκωμα μέσω των social media και απ ότι είδαμε στο site τους, η τιμή πώλησης είναι 10 ευρώ.
Ένα ερώτημα που προκύπτει εδώ είναι κατά πόσο ευθύνεται η ΣΤΑΣΥ για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος. Έχουμε αναφέρει επανειλημμένως πως η γραμμή του ΗΣΑΠ μοιάζει με το φτωχό συγγενή του Μετρό παρόλο που θεωρητικά ανήκουν στο ίδιο δίκτυο ενώ εδώ και 3 χρόνια οι εταιρίες λειτουργίας των γραμμών έχουν ενοποιηθεί. Τα τελευταία χρόνια δεν έγινε καμία παρέμβαση για την εμφάνιση των συρμών του ΗΣΑΠ όταν σε περίπτωση βανδαλισμού συρμού που κυκλοφορεί στις γραμμές 2 και 3 του Μετρό (συμβαίνει και εκεί), οι συρμοί απλά δεν βγαίνουν στην κυκλοφορία.
Μόλις τους τελευταίους 2 μήνες έχει ξεκινήσει ένα πρόγραμμα καθαρισμού των συρμών του ΗΣΑΠ και επικάλυψής τους με επίστρωση anti-graffiti, αλλά όπως μπορεί να διαπιστώσει ο οποιοσδήποτε, η πρόοδος είναι ακόμα πολύ αργή. Επίσης, σύντομα πρόκειται να ξεκινήσει και η αντικατάσταση των παραθύρων των συρμών (στην πλειοψηφία τους χαραγμένα ή ραγισμένα) με καινούρια. Πρόσφατα επίσης εξαγγέλθηκε η εξέταση του ενδεχομένου δημιουργίας σώματος αστυνομίας σιδηροδρόμων η οποία ίσως να μπορούσε να υποκαταστήσει τις ελλιπείς υπηρεσίες των εταιριών security. Βέβαια με τις εθνικές εκλογές να πλησιάζουν, το ενδεχόμενο αυτό απομακρύνεται.
Αν δούμε τα παραπάνω να πραγματοποιούνται, τότε θα πρόκειται σίγουρα για βήματα προς την σωστή κατεύθυνση. Ακόμα όμως υπάρχει πολύ δρόμος μέχρι η γραμμή του ΗΣΑΠ να γίνει εφάμιλλη με τις υπόλοιπες γραμμές του Μετρό.
