Μια ανοιχτή επιστολή-καταπέλτη έγραψε ένας 31χρονος άνεργος, με αφορμή...μία κλήση που έλαβε από την τροχαία για υπέρβαση του ορίου ταχύτητας, μέσω της οποίας καλείται να πληρώσει 350 ευρώ Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή:
«Είμαι ένας από τους 1,3 εκατομμύρια ανέργους που ζουν σε αυτή χώρα. Έχω σπουδάσει Μηχανολόγος μηχανικός. Είμαι 31 χρόνων, πάνω στην πιο παραγωγική ηλικία του ανθρώπου.
Άρχισα να δουλεύω το 2008 και με απέλυσαν το 2012. Όταν απολύθηκα το 2012 ο μισθός μου ήταν τόσο χαμηλός που όταν άρχισα να παίρνω το επίδομα ανεργίας μου έμεναν περισσότερα χρήματα να ξοδέψω κάθε μήνα, αν υπολογίσουμε και τα έξοδα μετακίνησης και την φορολογία.
Από τότε κάνω δουλειές του ποδαριού για να ζήσω αξιοπρεπώς. Ποτέ δεν χρησιμοποίησα κάποιο μέσον για να βρω εργασία, ούτε καν στο στρατό. Προσπαθώ ό,τι κάνω να το κάνω με την αξία μου. Μέχρι στιγμής τα καταφέρνω, αλλά με πολύ κόπο σε σχέση με την ανταμοιβή μου.
Αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο για να εκφράσω την απογοήτευση μου για τον τρόπο που λειτουργεί αυτή η χώρα.
Αφορμή είναι μια κλήση της τροχαίας για υπερβολική ταχύτητα (94χλμ/ώρα) επιστρέφοντας από το μεροκάματο στις 5.00 τα ξημερώματα.
Το πρόστιμο ανέρχεται στα 350€ και το όριο ταχύτητας στο συγκεκριμένο σημείο ήταν 60 χλμ/ώρα. Επίσης μου αφαιρούν το δίπλωμα για δύο μήνες.
Είναι πραγματικά αστείο αυτό που συμβαίνει στον ΒΟΑΚ με τα ραντάρ ταχύτητας.
Πιστεύω ότι είναι περισσότερο επικίνδυνο, στο συγκεκριμένο σημείο, να κινείται κάποιος με ταχύτητα μικρότερη των 60χλμ/ώρα παρά να την υπερβαίνει, διότι κινδυνεύει από τους γύρω του.
Αν τα ραντάρ έχουν τοποθετηθεί όπως λένε για την ασφάλειά μας, τότε οι υπεύθυνοι έχουν αποτύχει εντελώς. Η γνώμη μου είναι ότι έχουν τοποθετηθεί καθαρά για εισπρακτικούς σκοπούς.
Αν θέλουν οι υπεύθυνοι να βελτιώσουν όπως λένε την οδική ασφάλεια τότε πρέπει να ξεκινήσουν από την Παιδεία.
Να βάλουν τους αστυνομικούς να αφήσουν τις καφετέριες και τις άδειες τις οποίες πληρώνουμε εμείς και να πηγαίνουν στα σχολεία να διδάσκουν οδική ασφάλεια.
Πρέπει να καταλάβουν ποιες είναι οι ευθύνες που έχουν σε αυτή την κοινωνία. Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι πολύ πιο ικανοί από αυτούς που έχουν καταλάβει αυτές τις θέσεις και αυτοί οι άνθρωποι είναι άνεργοι ή έχουν βγει στο εξωτερικό γιατί αυτή η χώρα τους καταστρέφει.
Ο κύριος Τάσος Μαρκουίζος (Ιαβέρης) είναι ένα λαμπρό παράδειγμα ανθρώπου που αφιλοκερδώς προσπαθεί όλα αυτά τα χρόνια, πηγαίνοντας σε σχολεία, σε στρατόπεδα, σε εκδηλώσεις, σε εκπομπές, να ενημερώσει τον κόσμο σχετικά με την οδική ασφάλεια. Τέτοιους ανθρώπους χρειαζόμαστε αν θέλουμε να αλλάξει κάτι στους δρόμους.
Τέλος, ελπίζω ότι κάποτε όλοι αυτοί οι κύριοι που αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς θα τιμωρηθούν και την θέση τους θα πάρουν αξιόλογοι άνθρωποι που σκοπός τους θα είναι μια καλύτερη ποιότητα ζωής σε αυτόν τον όμορφο τόπο».
