«Η ιδιωτικοποίηση θα φέρει ατυχήματα» ήταν η μόνιμη επωδός κάποιων συνδικαλιστών που αντιδρούσαν στην ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Να όμως που το τραγικό δυστύχημα συνέβη ενώ η εταιρεία βρίσκεται ακόμη στα χέρια του δημοσίου.
Ήταν θαύμα που δεν έγινε νωρίτερα, θα πουν άλλοι. Αν και τα τελευταία χρόνια, η πλειοψηφία των δυστυχημάτων πάνω στις ράγες αφορά συγκρούσεις με ΙΧ ακόμα και σε φυλασσόμενες διαβάσεις, εκτροχιασμοί και άλλα μικροατυχήματα, χωρίς ευτυχώς να θρηνούμε θύματα, συμβαίνουν τακτικά αν και η δημοσιογραφική κάλυψή τους σπάνια λαμβάνει έκταση.
Το χτεσινοβραδινό δυστύχημα στο Άδενδρο, με τον πλήρη εκτροχιασμό μία intercity αμαξοστοιχίας που κατέληξε σε ένα σπίτι και είχε ως αποτέλεσμα το θανάσιμο τραυματισμό δύο επιβατών, δεν ήταν μόνο «η κακιά στιγμή», ήταν το αποκορύφωμα της παρακμής του δημόσιου σιδηρόδρομου στην Ελλάδα.
Πως αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς την κατάσταση, τη στιγμή που τόσα χιλιόμετρα σιδηροδρομικής γραμμής παραμένουν ασυντήρητα, σε χείριστη κατάσταση (σημειώνεται πως η ιδιοκτησία και η ευθύνη συντήρησης των γραμμών θα παραμείνει στο δημόσιο και μετά την ιδιωτικοποίηση), όταν οι μηχανοδηγοί, ακόμη και στον Προαστιακό της Αθήνας, περνούν με κόκκινο τα φωτοσήματα καθώς αυτά απλά δεν δουλεύουν, και η διαχείριση της κυκλοφορίας γίνεται με τηλεγραφήματα , λες και βρισκόμαστε 100 και βάλε χρόνια πριν.
Σαν να μην έφτανε η τραγωδία στο Άδενδρο, ακολούθησε και το επικοινωνιακό Βατερλό της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, με την εταιρεία να ανακοινώνει γύρω στα μεσάνυχτα πως το δυστύχημα είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 4 ατόμων, αν και όλες οι πηγές ανέφεραν πως οι νεκροί ήταν δύο. Δεν πρόκειται απλά για μία γκάφα, αλλά για προσβολή στην μνήμη των νεκρών, αλλά και προς τις οικογένειες αυτών και των τραυματιών.
Σήμερα το πρωί, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ επεξεργάστηκε το κείμενο του δελτίου τύπου στην ιστοσελίδα της, αφαιρώντας την αναφορά σε νεκρούς, προφανώς ελπίζοντας ότι κανείς δεν θα προσέξει το ατόπημα. Σε μία σοβαρή εταιρεία εννοείται ότι ο συντάκτης του κειμένου θα είχε αποπεμφθεί πριν ακόμα ξημερώσει η Κυριακή.
Τα αίτια της τραγωδίας θα ερευνηθούν, και οι ευθύνες -φανταζόμαστε- θα αποδοθούν. Το σίγουρο όμως είναι πως η Ελλάδα έχει δρόμο ακόμα μέχρι να «χτίσει» ένα σύγχρονο και ασφαλή σιδηρόδρομο. Οι καλές προθέσεις -ιδιωτών ή δημοσίου- προφανώς και δεν επαρκούν.
