Στάση λεωφορείου έξω από το Υγεία. Πάνω από δέκα άνθρωποι, που πληθαίνουν, περιμένουν το λεωφορείο Α7 για να πάνε στο κέντρο της Αθήνας, ώς την αφετηρία του στην πλατεία Κάνιγγος...
Εχουν περάσει... πενήντα (ναι, πενήντα με το ρολόι!) λεπτά κι ακόμα να φανεί το Α7.
Πρόκειται όμως για «γραμμή κορμού», από αυτές που όταν τις έφτιαχνε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υποσχόταν ότι θα περνούν τα λεωφορεία τους κάθε... 5-7 λεπτά! Εχουν περάσει 50 κι ακόμα να φανεί.
Κάποια στιγμή εμφανίζεται το λεωφορείο 550. Δεν πάει Σύνταγμα, Ομόνοια, κέντρο, αλλά τουλάχιστον περνάει από το... Παναθηναϊκό Στάδιο!
Είναι τόσο γεμάτο, που μόνο τρία από τα δεκαπέντε περίπου άτομα που έχουν μαζευτεί στη στάση κατορθώνουμε να μπούμε μέσα.
Σε κάθε στάση που περνάμε ο κόσμος βρίζει, κάποιοι μουντζώνουν! Παίρνουμε έναν - δύο από τους πέντε - δέκα που περιμένουν. Βλαστημιέσαι κάθε φορά που περιμένεις λεωφορείο.
Ακόμα κι ο ηλεκτρικός, αυτό το παθολογικά αγαπημένο μέσο μεταφοράς των Αθηναίων και Πειραιωτών, έχει γίνει εχθρικός προς τους επιβάτες.
Σαββατοκύριακα, όταν νυχτώνει ή κάποιες ώρες που δεν είναι αιχμής κάνει 10 ή και περισσότερα λεπτά να έρθει συρμός, όταν προ μνημονίου ερχόταν κάθε 3 ή το πολύ 5-6 λεπτά. Ας μη μιλήσουμε για τα τρένα του ΟΣΕ, αν κάποιος θέλει να πάει στην επαρχία.
Κι όταν λέμε «επαρχία», εννοούμε ότι δεν υπάρχει καν τρένο που να πηγαίνει από την Αθήνα στην... Πάτρα! Οχι, δεν αστειευόμαστε.
Χρόνια τώρα, δεν συνδέεται σιδηροδρομικά η Αθήνα με την Πάτρα!
Δεν έχει μείνει λίθος επί λίθου στα μέσα μαζικής μεταφοράς την εποχή του μνημονίου. Πέρα από τις προσωπικές εμπειρίες, οι αριθμοί δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας.
Τα λεωφορεία, το μετρό, ο ηλεκτρικός, τα τρόλεϊ και το τραμ στην πρωτεύουσα είχαν μεταφέρει συνολικά 851,3 εκατομμύρια επιβάτες το 2009, την τελευταία χρονιά πριν ο Γιώργος Παπανδρέου υπαγάγει την πατρίδα μας στο επάρατο καθεστώς του μνημονίου.
Πέρυσι, το 2012, οι επιβάτες αυτοί έγιναν μόνο 652,3 εκατομμύρια. Το μνημόνιο... κατάπιε 200 εκατομμύρια επιβάτες σε Αθήνα, Πειραιά και περίχωρα!
Διακόσια εκατομμύρια! Θεαματική μείωση κατά 23%.
Από τη μια η ανεργία, από την άλλη η αραίωση των δρομολογίων, καταποντίστηκε η επιβατική κίνηση. Σαν να μην έφταναν αυτά, πάνω στην κρίση αύξησαν οι άθλιοι θεαματικά την τιμή του αστικού εισιτηρίου - από 80 λεπτά που είχε το 2008 εκτινάχθηκε στο 1,40 ευρώ σήμερα η τιμή του ενιαίου εισιτηρίου, αν πρέπει να χρησιμοποιήσει κανείς ηλεκτρικό ή μετρό! Αύξηση... 75%!
Ακόμη μεγαλύτερο το έγκλημα που έγινε στον ΟΣΕ. Το 2010 το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας ήταν 2.923 χιλιόμετρα. Οι αθεόφοβες μνημονιακές κυβερνήσεις έφαγαν... χίλια χιλιόμετρα δίκτυο - 911 για την ακρίβεια κι έτσι το σιδηροδρομικό δίκτυο της Ελλάδας συρρικνώθηκε στα 2.012 χλμ.
Δεν υπάρχει ουσιαστικά τρένο στην Πελοπόννησο! Ρήμαξαν και το δίκτυο της Μακεδονίας.
Ανελέητη η σφαγή του προσωπικού. Στον ΟΣΕ δούλευαν 4.600 άτομα το 2009 και έμειναν σχεδόν τα μισά το 2012, μέσα σε μία τριετία, μόλις... 2.526 εργαζόμενοι! Στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ, που είναι το προσωπικό των τρένων, από 1.710 εργαζόμενοι το 2009 απέμειναν κυριολεκτικά οι μισοί το 2012, μόνο 877.
Μείωση δηλαδή κατά 45% του προσωπικού του ΟΣΕ και κατά 49% του προσωπικού της ΤΡΑΙΝΟΣΕ!
Η σφαγή συνεχίζεται και το 2013 και οι μέχρι στιγμής αριθμοί δείχνουν ότι στο τέλος αυτού του μήνα δεν θα έχουν πλέον απομείνει ούτε οι μισοί εργαζόμενοι σε σύγκριση με το 2009.
Νέα μείωση κατά δεκάδες εκατομμύρια επιβάτες αναμένεται επίσης εντός του 2013 και στις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας.
Επανερχόμενοι στον ΟΣΕ, πρέπει να επισημάνουμε ότι αν οι εργαζόμενοι σφαγιάστηκαν κατά ποσοστό περίπου 50%, οι αποδοχές τους κατακρεουργήθηκαν κατά σχεδόν τα δύο τρίτα!
Συγκεκριμένα στον ΟΣΕ, οι δαπάνες για το προσωπικό από 270 εκατομμύρια ευρώ το 2009 έπεσαν στα 98 εκατομμύρια το 2012, ενώ στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ από 116 εκατομμύρια το 2009 καταβαραθρώθηκαν στα... 36,5 εκατομμύρια πέρυσι!
Ανατριχιαστικές είναι οι εκτιμήσεις για τη μείωση των μισθών του προσωπικού του ΟΣΕ και της ΤΡΑΙΝΟΣΕ για φέτος, που αν όντως επιβεβαιωθούν στο κλείσιμο αυτού του μήνα, θα έχει μειωθεί το κόστος προσωπικού κατά... 75% σε σχέση με το προ τετραετίας!
Φυσικά, αν κόβεις το ένα τρίτο του σιδηροδρομικού δικτύου, το κόστος μειώνεται θεαματικά. Αν μάλιστα καταργήσουν εντελώς τα τρένα, δεν θα ξοδεύουν ούτε ευρώ!
Σαν δεν ντρέπονται...
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ - Πηγη: ΕΘΝΟΣ
